Vandaag is het op de kop af 5 jaar geleden dat ik mijn enkel heb gebroken. Gevallen van een lullig trappetje bij de parkeerplaats met alle gevolgen van dien. Aangezien ik heel veel reacties heb gekregen op mijn vorige posts over mijn akkefietje, is het de hoogste tijd voor een update. Ik ben al meerdere keren begonnen aan een post over wat er is gebeurd na de enkelbreuk en de daarop volgende enkelartrodese, maar het is me hiervoor niet gelukt dit tot een lopend verhaal te maken. Nu volgt dus een nieuwe poging.
Ik heb veel vragen gekregen over waarom ik voor de enkelartrodese gekozen heb en hoe ik dit besluit heb genomen. Een klein stukje ziekteverloop om de achtergrond te schetsen.
Fase 1: externe fixateur en gips
Op 15 oktober 2014 brak ik mijn enkel op drie plekken, een nare breuk die uiteindelijk geopereerd moest worden en herstellen met een externe fixateur. Er was teveel zwelling om de wond goed te sluiten en op deze manier was de kans op goede genezing het grootst. De enkel was in de juiste positie gezet en na een behoorlijk aantal weken met de fixateur gezeten te hebben, kon er gips omheen.
Toen ik eindelijk looptijd kreeg, ben ik weer begonnen met opbouwen. Eerst oefeningen gedaan thuis en met krukken langzaam opgebouwd om weer te durven staan op het been. Dit was heel erg pijnlijk en geen makkelijke weg. Veel oefeningen gedaan samen met de fysiotherapeut en de fysio heeft met veel duw en trekwerk geprobeerd om weer wat mobiliteit te krijgen in het enkelgewricht. Het gewricht had natuurlijk meer dan drie maanden in dezelfde stand gestaan dus dit zou wel even duren.
Ik ben ruim een jaar denk ik hiermee bezig geweest en aan het klooien om het maar beter te krijgen. Uiteindelijk ging het in plaats van minder pijn doen, alleen maar meer pijn doen. Na onderzoek gedaan te hebben op internet en gesprekken met bekenden uit de zorggerelateerde, ben ik bij het OCON terecht gekomen in Hengelo. Ik wilde graag dat een echte enkelspecialist naar mijn enkel zou kijken om te zien wat ik beter kon doen en waarom het nog steeds zoveel pijn deed.
Fase 2: onderzoeken bij het OCON
Ik kon na een week of 8 wachttijd terecht bij het OCON in Hengelo bij een enkelspecialist. Voor het eerste gesprek nieuwe foto’s laten maken en in het gesprek uitgelegd dat ik redelijk radeloos was door de pijn en het niet beter worden. Elke stap die ik zette met mijn slechte enkel deed pijn en afwikkelen lukte ook nog steeds niet goed. Hierdoor was ik nog steeds erg weinig in beweging.
Na meerdere scans bleek dat het kraakbeen in mijn enkelgewricht was weggesleten. Hierdoor deed elke stap die ik er mee probeerde te zetten pijn.
De chirurg gaf aan dat er drie opties waren: het gewricht helemaal schoonmaken en in stand rechtzetten en hopen dat de pijn daardoor zou afnemen, een enkelartrodese waarbij mijn bovenste spronggewricht zou worden vastgezet of een vervangend enkelgewricht. De arts had weinig vertrouwen in de eerste en laatste optie en raadde mij aan om voor de artrodese te gaan, zeker aangezien de levensduur van een kunstmatig enkelgewricht zo’n 15 jaar is en deze procedure met de huidige techniek maar een keer gedaan kan worden. Wel heeft hij uitgebreid stilgestaan dat dit een ingrijpende beslissing is waarvan je niet terug kan komen achteraf. Een eenmaal vastgezette enkel kan niet meer in oude staat hersteld worden.
Dus wij hebben de tijd gekregen om hierover na te denken en zelf wat onderzoek te doen. Maar al vrij snel was ik er voor mezelf uit dat het niet echt een keuze was. Ik wilde nog meer kunnen doen dan ik op dat moment kon en de enige kans om dat mee te bereiken was de enkelartrodese. Drijfveer hierbij is vooral geweest dat als ik het niet zou doen, het ook niet beter zou worden en ik niet veel verder dan 1km kon lopen.
Fase 3: enkelartrodese
Op 24 mei 2016 was het dan zover, de operatie om mijn enkel vast te laten zetten; de enkelartrodese. De operatie is goed verlopen en ik heb daarna relatief weinig pijn gehad. Na deze operatie volgt ook weer eerst 6 weken onbelast gips, waarbij je het been niet mag belasten. Daarna volgden 6 weken loopgips wat ik op 11 juli 2016 kreeg. In tegenstelling tot de vorige keer ben ik nu vanaf het moment dat ik het mocht belasten al met de fysio begonnen. Ze kwamen bij mij aan huis om me te helpen met oefeningen en mobiel worden. Een groot deel hiervan was het weer leren vertrouwen op mijn lichaam.
Samen met de fysio ook de eerste stappen buiten gezet en zo steeds een iets groter rondje gemaakt vanaf mijn huis. Ook heb ik in deze periode mijn werk weer opgepakt. Iets wat tijdens de eerste fase niet gelukt was.
Uiteindelijk waren alle controles goed en mocht het gips eraf. Ik ben daarna op 28 september bij Natalie van Weerfit begonnen met twee keer per week oefeningen doen en conditie terug opbouwen. Dit regime hebben we uiteindelijk een jaar volgehouden waarbij ik steeds meer dingen weer kon doen.
Natalie heeft een leuke blog geschreven over CrossFit op de Weerfit site.
Na de revalidatie: CrossFit
Na de revalidatie zijn we tijdens de trainingsmomenten eigenlijk CrossFit oefeningen gaan doen legde Natalie mij uit. Dus uiteindelijk heb ik me laten overhalen om bij de CrossFit box bij mij in de buurt langs te komen en mee te doen met een introductieles om te kijken of deze sport iets voor mij zou zijn na mijn fysio traject.
De introlessen bevielen erg goed en sinds september 2017 doe ik aan CrossFit bij CrossFit Twente. Het fijne aan deze sport voor mij is dat er altijd wel een aangepaste workout mogelijk is voor wat er die dag gepland is. Ik kan nog steeds niet rennen, maar als dat staat ingepland ga ik bijvoorbeeld roeien. En ik kan niet mega diep squatten, maar met behulp van een hellinkje waar ik mijn slechte enkel opzet kom ik een heel eind en dan ga ik gewoon zo diep als het lukt.
Wat kan ik nu allemaal weer doen?
Een van de vele vragen die ik heb gehad is wat kan je allemaal nog wel of juist niet meer na je enkelartrodese.
Wat kan wel:
- CrossFit; maar wel met aanpassingen
- Wandelen; tot ongeveer 5km kan ik nu aan een stuk wandelen. Er zijn ook dagen dat ik weer boven de 20.000 stappen kom.
- Fietsen; dit gaat weer prima. Is ook een van de eerste bewegingen waar ik weer mee begonnen was na de aanschaf van een hometrainer.
- Autorijden; hier hebben we eerst voor gekeken of dit weer veilig kon door te oefenen op een grote lege parkeerplaats. Hier een noodstop getest en kijken of gaslevering e.d. Nog lukte. Dit ging allemaal prima, dus ook autorijden doe ik weer.
- Hikes maken; op vakantie maken we graag hikes, liefst naar wat mooie uitzichtpunten. Nadeel is dat je hiervoor moet klimmen en nog groter nadeel voor mij moet dalen. Doordat mijn enkel vast staat, kan je er niet doorheen buigen om naar beneden te zakken. Dit maakt van rosten afstappen een stuk uitdagender. Maar we doen het wel weer, we calculeren alleen wel in dat we twee keer zolang nodig hebben voor de afdaling als het om klimmen en klauteren gaat.
Wat kan niet meer:
- Rennen / hardlopen; nu was ik hier al geen fan van, maar de beweging kan ik niet goed. Eer uitvoeren. En om te voorkomen dat ik last van mijn knieën of heupen krijg, begin ik hier dus ook niet aan.
- Stijldansen; we deden nog 1 keer per week aan stijldansen, maar dit wil niet echt meer. Ik kan niet goed draaien op mijn rechtervoet en achteruit stappen is lastig. Bovendien als ik een gekke beweging maak schiet er wel eens een pijnscheut door mijn enkel.
- Introduiken geven; ik heb 1 keer weer gedoken in Indonesië, maar dit was een behoorlijke domper. Ik was het echt heel erg verleerd en was tijdens de duik zo gestresst dat mijn tank na 15 minuten leeg was. Ook over gladde vloeren of instabiele oppervlakken lopen is een slecht plan, dus introduiken geven zit er voorlopig niet meer in.
Tot slot
Ik ben nog steeds blij dat ik in 2016 besloten heb om mijn enkel vast te laten zetten. Sinds die tijd hebben we weer een paar mooie vakanties kunnen maken met veel meer activiteit dan daarvoor mogelijk was.
Tuurlijk baal ik ook nog steeds wel eens dat zo’n stom ongelukje zulke grote gevolgen heeft voor de rest van je leven. En mijn enkel doet ook echt nog wel eens pijn of na veel activiteit komt er veel vocht in. Maar dan gaat gewoon mijn pootje omhoog, doen we het even rustig aan en gaan we daarna weer door.
Mocht je zelf voor de keuze staan of je dit wel of niet moet doen, het beste dat ik je mee kan geven is er goed over nadenken. Maak lijstjes met voor- en nadelen, praat erover met vrienden/bekenden, laat je goed informeren door je arts, vraag eventueel een second opinieonderzoek aan als je niet zeker bent. En heel belangrijk… iedereen is anders, dus wat voor mij nu op deze manier is uitgepakt, kan bij iemand anders een heel andere uitkomst hebben. Dus luister vooral goed naar je eigen lichaam!
Hoi Roelfina, ik heb 2 versleten enkels dus waarschijnlijk 1 vastzetten en 1 prothese. Ik vroeg mij af of jij speciale schoenen aan hebt of dat je weer op je eigen schoenen kan lopen zonder afrol gedoe. Ook ben ik heel benieuwd waar je het hebt laten doen en door wie. Ik ben net in de Bergman kliniek geweest maar wil nog een second opinion ergens anders vragen.
Waarschijnlijk veel te laat, maar ik heb de operatie gehad in het Ocon in Hengelo.
Ik heb geen speciale schoenen, maar wel wel stevige schoenen met een iets verhoogde hak. Ik loop bv goed in Meindl wandelschoenen.
Hallo Roelfina,
Als eerste; bedankt voor het delen van de verhalen over je arthrodese.
Afgelopen dinsdag is deze ingreepmbij mij gedaan. Gelukkig wel, aangezien mijn bot aan het oplossen was, was het nog afwachten of dit zou kunnen.
Ik weet inmiddels dat ik, ook mede mijn leeftijd, minimaal 12 weken gips zal krijgen.
Het revalidatietraject, dat bespreken we wanneer je loopgips krijgt was het antwoord van mijn orthopeed.
Sterkte met het herstel Ingrid!
Mag ik vragen hoe het nu is met u enkel. Ik ben 39 jaar en ben 4 jaar geleden aangereden op mn motor door een auto… Na 2 x de enkel schoonmaken en poging weefsel te creeren heb nu ook haast geen kraakbeen meer op mn sprongbeen ook zit een kapot stuk van 1cm….ook ik kom voor deze keuze… Maar de pijn trek ik soms echt niet. Stiksjagerijnig en moe
Hallo Ferdi, Zoals je in mijn artikel kan lezen gaat het nu goed met mijn enkel. Ik kan de meeste dingen weer doen. Alleen geen hardlopen of springen meer, maar dat vind ik zelf niet zo’n issue.
Hallo,
31 augustus 2020 ben ik ook op de ocon afdeling geopereerd.Wat een goede zorg heb ik gekregen.
Waar ik benieuwd naar ben is hoe het opstarten met een aqua Wolkers gaat en de rol van de fysio hier in. We wachten af. Dinsdag moet ik naar de gipskamer en gaat het gips eraf.
Hallo! Ja het Ocon was echt een hele fijne plek om geholpen te worden! Ik heb zelf heel bewust gekozen om het herstel volledig onder begeleiding van de fysio te doen (deels op eigen kosten) zodat ik geen verkeerd looppatroon aan zou leren. Ik had zoveel problemen gehad hiervoor dat ik het dit keer goed wilde doen. En dat is mij erg goed bevallen. Ik ben zelf hersteld bij Weerfit Fysio en dat is heel goed bevallen. Ze konden mnij heel goed begeleiden in het traject om weer goed te leren lopen en sterker te worden.
Hallo Roelfina,
Ik heb jouw verslagen met grote interesse gelezen, aangezien ik ook al een jaar rondloop met steeds meer pijn in mijn rechter enkel.
Deze is helemaal versleten en steeds verder “scheef” onder mijn been is gaan staan. Dit, nadat er, vanwege mijn “voetbal carrière” de enkelbanden, ruim 30 jaar geleden, middels een pees behoorlijk ingekort zijn. Ik ben nu bijna 61 jaar en heb begin maart 2020 (weer) een afspraak bij de St Maartenskliniek.
Sinds ik niet meer voetbal, is actief fietsen (race) een grote passie van mij (200 km per week). zou jij dat nog kunnen omdat je plaatjes onder je schoen hebt , die je in pedaal klikt ?
Mvg
Pierre
Hallo Pierre,
Ik train zelf veel op de hometrainer en dat gaat bij mij prima. Ik heb geen ervaring met racefietsen en ik weet niet of je hier last van krijgt met het inklikken van je schoenen.
Ik kan zelf wel op normale schoenen functioneren en gebruik normale sportschoenen bij het sporten. Echt op de voorvoet staan is voor mij niet mogelijk, maar ik weet dat er ook mensen zijn die dat nog wel kunnen.
Helaas kan ik je hier dus geen uitsluitsel over geven.
Succes met je afspraak.
Groeten,
Roelfina
Bedankt Roelfina, voor je uitgebreide reactie!
Ik neem jouw advies ter harte, en ga alvast contact opnemen met een fysio voor begeleiding als ik uit het gips kom.
Ook fijn om ervaring te horen wat betreft het omgaan van de pijngrens.
Tot nu toe dacht ik dat je wel op de pijngrens nog even kan doorgaan, maar ik had al twijfels daarover, omdat ik het gevoel kreeg dat een nieuw stukje vooruitgang daardoor wordt uitgesteld.
Echt tijd voor de fysio dus.
Groeten,
Rijn
Hallo Roelfina,
Ik ben zelf in het laatste traject van het loopgips van mijn enkelartrodese.
Over 12 dagen gaat het gips eraf, en loop nu zonder krukken rondjes van circa 750m. sinds ruim een week kan ik los lopen, dus daar ben ik blij mee. fietsen gaat ook prima nu, eerst binnen (op de tacx) en nu ook sinds een week buiten (tot 7km nu). Ik heb zelf de fysio nog niet bezocht, dus ben ik erg benieuwd naar de fysio oefeningen die je hebt gedaan. zou je me daar iets meer over kunnen vertellen alsjeblieft? (ik ben benieuwd wat je meer kan doen dan lopen en fietsen). bij voorbaat dank!.
groeten,
Rijn
Hallo Rijn,
Ik ben begonnen met fietsen op de hometrainer binnen en langzaam buiten steeds iets verder lopen. De fysio heeft mij geholpen met het kunnen traplopen met gips en op de juiste manier mijn krukken gebruiken.
Nadat het gips eraf is gegaan ben ik twee keer per week met de fysio aan de slag gegaan. De eerste weken was de focus hierbij op weer stabiel kunnen lopen zonder gekke bewegingen. Omdat je je enkel niet meer kan bewegen, is er de kans dat je je heup/knie verkeerd gaat gebruiken.
Na de eerste weken zijn we gaan focussen op geheel fysiek herstel. Aangezien ik al ruim een jaar niet echt in conditie was, was het voor mij fijn om dit onder begeleiding te doen. Deze oefeningen varieerden van balans- tot krachtoefeningen afgewisseld met conditietraining op de fiets of de roeier. Deze fase was voor mij vooral gericht op weer wat fitter worden en dit was niet heel specifiek gefocust op de enkel. Voorbeelden van oefeningen: back squat, ring rows, core oefeningen, balans op een balansbord, wall balls, etc. Elke week was anders en puur gericht op wat bij mij pastte op dat moment.
Als je echt advies wilt, dan raad ik je wel aan om of met een fysio of een coach in contact te komen om te kijken welke oefeningen bij jou passen. Dit is namelijk erg verschillend van persoon tot persoon. Motto tijdens alles wat ik heb gedaan was als het geen pijn doet, is het goed. Dus als je dingen kan doen zonder dat je pijn ervaart, dan zal het waarschijnlijk geen kwaad kunnen.
Hey
Echt gek om te lezen!
Ik heb exact hetzelfde voor als jij.
In maart 2014 van 1 enkel dom trapje gevallen…enkel was gebroken op 3 plaatsen. Ook eerst 14 dagen externe fixatie dan geopereerd, plaat en vijzen erin.
De pijn bleef echter ondraaglijk alsook een enorme zwelling . In april 2019 opnieuw geopereedm4d, bot gebroken en goed gezet en nieuwe plaat en vijzen erin. Nog steeds geen beterschap, pijn en zwelling aanhoudend. In december 2019 werd dan de plaat en vijs weer verwijderd. Pijn en zwelling zijn er constant. De orthopedist die mee eerst opereerde wilde het bot opnieuw breken en herpositioneren maar ik heb zelf een andere voetchirurg gecontacteerd voor een second opinion, deze liet me een spectrumscan doen, deze toonde zware artrose en beschadiging kraakbeen aan. Mijn enige oplossing op dit moment is volgens hem mijn enkel vastzetten, dit staat gepland op 6 april, ik was best wel geschrokken van de diagnose en ben wel bang om dit te laten doen maar anderzijds loop ik nu 2 jaar met constante pijn en zwelling rond en en ik 3 operaties verder nog steeds niet mobieler of pijnvrij…Ik vind het best spannend en zoek nu ervaringen van mensen die hetzelfde ondergingen. Normaal reageer ik niet snel maar omdat jouw ervaring gelijklopend is met de mijne vond ik het toch wel leuk om te reageren, het helpt mijn gedachte te verzetten en de positieve noot in jouw verhaal geeft me moed.
Een enkelprothese dus eigenlijk de beste oplossing maar daar ben ik nog te jong voor zei de voetchirurg aangezien deze maar zeer beperkte tijd mee gaat.
Hallo,
Een mooi geschreven Blog waar ik veel in herken. Zelf heb ik na een ernstig ongeval 33 jaar geleden mijn r-onderbeen net boven mijn enkel ernstig verbrijzeld gehad, ik heb mij na div. operaties en met veel ups en downs tot okt. 2016 redelijk kunnen redden. Vanaf daar is het een regelrechte puinhoop en sta nu voor een lastige keus, een artrodese, een prothese, en er is zelfs al gesproken over amputatie van het rechter onderbeen. Ik ben er dag en nacht mee bezig, heb veel pijn en heb een allergie voor sterke pijnstillers, ( ja hoe blijf je positief en optimistisch ) maar dat wil ik blijven. bij het af struinen van internet betreft medische verhalen als ondersteuning en een beetje verlichting kwam ik jou verhaal tegen. Ik moet zeggen dat er veel herkenbaarheid in zit waar je toch ook weer een beetje hoop van krijg, al schrijf je terecht dat niemand gelijk is en dat het anders uit kan pakken. Bedankt voor je verhaal.
Hallo Albert,
Dank je wel voor je reactie. Klinkt als een erg vervelende situatie waarin je je nu verkeerd. Ik wens je veel sterkte toe ook in de keuzes die je moet maken en hoop dat het postief voor je zal uitpakken.
Groeten,
Roelfina
Hoi roelfina zou jij met mij contact op kunnen nemen Ben ten einde raad met mijn enkel
Hallo Bart,
Ja mag een reactie achterlaten op deze blog. Maar ik ben geen arts, dus het lijkt mij verstandiger contact op te nemen met een specialist als je ten einde raad bent. Ik heb op mijn blog gedeeld hoe dit voor mij is geweest, maar elk traject is anders en ik ben zeker niet de persoon om hier advies over te geven. Veel sterkte gewenst.