Firefestival, tempelovernachting en een verloren railpas

(Tekst: Nynke )

We zijn al weer een paar dagen in kyoto, of eigenlijk is dit al weer de laatste dag, want morgen reizen we via Himeji (om daar een kasteel te
bekijken) naar Tottori.

Kyoto

Kyoto is op het eerste gezicht niet zo heel bijzonder, maar er liggen in deze stad weer vele mooie tempels, kastelen en tuinen. Dinsdagavond begonnen met een wandeling door de wijk Gion, die bekend staat vanwege de Geisha’s.

Woensdag hebben Olaf, Roelfina en ik de beroemde gouden tempel (Kinkakuji) bezocht en een kijkje genomen bij de Ryoijan tempel die beknd staat om zijn Zen tuin. De gouden tempel was prachtig, de Zen tuin bleek te bestaan uit 15 stenen met wat grind eromheen.

Kyoto Jidai Matsuri festival

Daarna hebben we met zijn allen het Kyoto Jidai Matsuri festival bezocht. Dit festival bestaat vooral uit een grote optocht in kostuums, leuk om wat van te zien. Na een regenachtig tochtje over het ‘philosopher’s pad hebben we nog een veel leuker festival bezocht in een dorpje ten Noorden van Kyoto. In Kurama werd namelijk een vuurfestival gehouden waarbij zeer grote fakkels (die 80 kg wegen) door de straten worden gedragen. Het was in dit bergdorpje op deze avond opeens ontzettend druk en er waren veel andere toeristen. Ondanks de drukte hebben we het rondje door het dorp kunnen lopen en nog wat Japans spectakel gezien!

Hozu-Gawa trip

Gelukkig waren we een dag later weer de enige westerste toeristen in een hele groep japanners toen we een tochtje gingen maken over de Hozu rivier. Met een toeristisch trammetje en een bus werden we naar het startpunt gebracht. Daar lagen de bootjes al klaar, gelukkig met een zeiltje erover want het regende helaas weer. Ondanks dit zeiltje werd vooral Olaf overigens wel kletsnat, wat het toch wat minder leuk maakte. Wat wel leuk was, was de schrikreactie van de japanners achter ons wanneer we het met bootje door een stroomversnelling gingen. Toen het later droog was hadden we vanuit de boot prachtig uitzicht en kwamen we ook nog langs een groep bavianen. Leuk! Onderweg ook nog een of andere inktvis uitgeprobeerd, maar dat bleek toch niet voor herhaling vatbaar te zijn.

Senju-ji tempel

’s Middags hebben we een wandelingetje door het bamboebos gemaakt en toen werd het tijd om naar de Senju-ji tempel te reizen om daar te overnachten. Met behulp van trein en taxi kwamen we bij de tempel aan, of eigenlijk bij een complex van een heleboel prachtige tempels bij elkaar. De monnik gaf een korte rondleiding door het gebouw en bracht ons naar onze kamer. Deze zag er ongeveer net zo uit als in de japanse ryokans, maar was met uitzicht op een mooie tuin, midden in de natuur. Om 18.00 kregen we eten en daarna gingen we met de monnik nog naar de grootste tempel boven op de heuvel. Daarna vroeg naar bed, want we moesten vanochtend al om 6.00 aanwezig zijn bij de ceremonie. Dit was erg leuk en indrukwekkend om een keer mee te maken. Er werd gezongen en er werden een soort van ‘wenshoutjes’ verbrand. Na dit gebeuren kregen we weer een ‘heerlijk’ japans ontbijt en was het tijd om naar Nara te vertrekken.

Nara

Nara is een oude keizerlijke hoofdstad van japan en hier gingen we naartoe om -jawel- nog meer tempels te bekijken. De rondwandeling in de Lonely planet leek ons een prima manier om alle highlights te zien. Helaas wel weer in de regen. Onze route leidde door een mooi park met vele herten, die erg graag eten van je willen hebben en redelijk opdringerig zijn, naar de grootste houten tempel van Japan met daarin een reusachtig boedabeeld. Daarna nog een aantal andere tempels en pagoda’s gezien en teruggewandeld naar het station.

Daar wilden we de trein terug naar Kyoto reserveren toen Roelfina ontdekte dat ze haar Japanse railpass kwijt was… Paniek! Hij was niet op het station achtergebleven en ook niet in de laatste winkel waar we waren geweest. De Japanners waren echter reuze behulpzaam en zelfs de politie werd ingezet om de railpass te gaan zoeken. Hij kon niet gestolen zijn (daar doen ze in Japan niet aan) dus ze moest hem wel ergens op de wandelroute hebben verloren. Olaf, Rene en ik besloten maar een paar fietsjes te huren en de wandelroute nog eens per fiets af te leggen op zoek naar de pas. Dat was een avontuur op zich: slalommend tussen de toeristen, herten en schoolklassen door. Olaf bedacht zich dat Roelfina nog een flesje frisdrank had gekocht, dus bij het restaurantje daar in de buurt hebben Rene en ik geprobeerd duidelijk te maken dat we op zoek waren naar een railpass. Opnieuw lang leve het Japanese point&speak phrasebook! De railpass bleek gevonden en wij konden weer opgelucht op pad…

Groetjes van ons allemaal!