De auto speurtocht

In mijn blogpost een tijdje geleden “Wat begon als een leuke avond…” was te lezen dat ik onze auto in de prak had gereden. Inmiddels ben ik enigszins van de schrik bekomen en gelukkig heb ik nog steeds geen ernstige verwondingen ontdekt. Ik werd gewaarschuwd dat je na een aantal weken nog last kon krijgen, maar gelukkig trekken bij mij de blauwe plekken weg en lijkt er verder niets aan de hand.

Vorig weekend zijn Olaf en ik op pad gegaan langs een aantal garages op zoek naar een nieuwe (tweedehands) auto, uiteraard wel eerst grondig gezocht op Autotrack en wat mogelijheden uitgezocht. En aangezien hier in Twente niet alles met het openbaar vervoer te doen is, waren vrienden zo lief om ons hun auto voor die dag te lenen. De eerste auto (een Peugot 206 SW) was echt een domper, hij zag er leuk uit, reed wel OK, maar na wat testen kregen we twee keer de boordcomputer op hol. Dus dat werd een No Go.

Op naar de volgende garage, een Skoda dealer in Almelo. Er stond een proefrit gepland in een Skoda Octavia, op het plaatje een hele nette sedan. In het echt bleek de auto echter een stukje groter dan ik had ingeschat, maar hij reed wel erg prettig. Hier werd het verschil in autosmaak wel duidelijk: Olaf was er helemaal weg van en ik probeerde zoveel mogelijk negatieve punten te vinden zodat ik maar niet in zo’n joekel van een auto hoefde rond te rijden.

Aangezien de tijd redelijk begon op te schieten, hebben we een garage overgeslagen, dus geen idee of de Ford Fusion een auto voor ons zou zijn geweest. Aangekomen bij de laatste garage van die dag, had ik de hoop iets echt goeds tegen te komen deze dag wel opgegeven. We kwamen bij deze garage in Hengelo een Chevrolet Tacuma bekijken, maar al vrij snel vond ik het een hele lelijke auto. Hij zat onder de kleine krasje en bv de gordels waren helemaal gerafeld, of wel er was goed geleefd in de auto. Nu heb ik geen problemen met een tweedehands auto, maar ik wil wel dat de auto er nog een beetje netjes uitziet, anders vraag je je bij elk klein dingetje af hoe dat daar is gekomen.

Toeval wilde echter dat deze garage net een Fiat Stilo had ingeruild en deze stond nog niet online. Maar aangezien we een breed zoekprofiel hadden, toch maar even naar de auto gekeken. Echt een compleet andere auto dan we hadden bekeken online, maar allebei vonden we het gelijk een leuke auto om te zien. Dus sleutels gehaald en de binnenkant eens bekeken, binnen 3 seconden wist ik het, dit wordt hem. Dus toen schoot er door mijn hoofd: hoe overtuig ik Olaf dat dit de auto is voor ons.

Gelukkig was hij er ook gelijk van gecharmeerd en zijn we op pad gegaan voor een proefrit. Aangezien de verkoper zei dat we er wel even mee naar Weerselo konden rijden, bedacht ik dat we dan net zo goed even naar onze eigen garage in Enschede konden rijden. Dus wij met de gladheid naar Enschede gereden en de auto werd op de brug gezet bij onze garage. Daar bleek dat alleen de banden slecht waren en de uitlaat een beetje roest vertoonde, maar verder geen grote euvels te zien in een vluchtige controle. Dus weer terug naar de garage in Hengelo en na wat onderhandelen over garantie, een beurt, APK en nieuwe banden waren we eruit.

Sinds afgelopen donderdag zijn we nu de trotse eigenaars van de Fiat Stilo en geluk bij een ongeluk was toch wel dat onze eigen garage nog een set sportvelgen van een Lancia had liggen met nieuwe winterbanden, zodat we inmiddels ook weer wat veiliger de weg op kunnen met dit weer. Al met al ging dus de speurtocht naar een andere auto best goed. Nu maar hopen dat we er morgen mee in Soest kunnen komen en er dus vannacht niet al te veel sneeuw ligt.