De rare dingen die ik doe, houden eigenlijk wel een beetje op bij dingen proberen waar ik eigenlijk als de dood voor ben. Zoals in een hele hoge achtbaan gaan (zoals de achtbaan op de foto in Tokyo, Japan), terwijl ik toch echt bang ben voor hoogtes. Of proberen te abseilen en er hangend over de rand achter komen dat dat toch niet is wat je wilt en weer terug naar beneden klauteren (wat gevaarlijker bleek dan via het touwtje naar beneden te gaan).
Er zijn wel wat dronken verhalen over mij bekend, maar die houden vooral in dat ik heel erg enthousiast wordt en op boxen ga staan dansen, of dat ik me op een gegeven moment heel beroerd ga voelen (vooral als je brak in een trein of bus moet zitten). Voor dit soort momenten hebben we bij onze studentenvereniging een beetje de redenatie: “welk weekend”? Gewoon net doen alsof het nooit is gebeurd en gewoon weer vrolijk verder gaan.
Misschien ben ik verder wel veel te berekend en zou ik juist wat vaker moeten proberen om gekke dingen te doen. Maar wat niet in de aard van het beestje zit, komt er ook niet zo 1,2,3, uit.
Laat een reactie achter