Er zijn zeker een aantal personen die ik erg mis en waarvan je af en toe zou willen dat ze er weer even bij kunnen zijn. Mijn opa’s die al een tijd (14 en 17 jaar) geleden zijn overleden en mijn schoonmoeder die 2,5 jaar geleden is overleden mis ik zeker. Er zijn momenten dat je heel graag wilt dat ze er nog bij kunnen zijn. Zoals pas geleden bij de diploma-uitreiking van Eric, je zou dan willen dat Gerda er nog bij was, maar ze keek vast mee vanaf waar ze nu is en zo zijn zij toch nog een beetje bij ons.
Maar in “dingen” die ik echt mis, staat denk ik het dwarsfluit spelen op nummer 1. Nu is het heel makkelijk om te zeggen, dan begin je daar gewoon weer aan. Ja dat zou ik inderdaad kunnen doen, maar er zijn een paar dingen die me tegen houden. Ik woon in een zeer gehorige flat, dus zodra ik een keer iets heb gespeeld, krijg ik daarna commentaar van alle buren. Ik heb er ook een hekel aan als ik hen de hele dag hoor, dus wil ik hen dat ook niet aandoen om een uur per dag te fluiten. Een tweede punt is dat ik nog geen leuk orkest ben tegen gekomen in Enschede waar niet zoveel fluitisten zitten, en alleen oefenen om het oefenen is het ook niet voor mij. Dwarsfluit spelen is leuker in een orkest, maar niet als je dat met 10 tegelijk doet, dus voorlopig even geen fluitcarrière voor mij.
Voor nu blijft de fluit dus nog even in zijn doosje zitten en komt hij er eens per jaar uit om nog even te testen of ik het nog kan. Ach en zo lang de fluit hier ligt, kan ik altijd nog bedenken om er weer mee te beginnen, al moet ik dan wel flink studeren om alles weer te kunnen denk ik.
Je kan natuurlijk altijd een keertje op donderdagavond bij de KEBH komen kijken 🙂